تاثیر ترکیبات محیط کشت بر باززایی پایه های سیب(malus domestica) (m.9 & m.27) در شرایط درون شیشه ای

در این پژوهش با هدف بهینه سازی جهت تکثیر انبوه پایه های رویشی سیب، مالینگ مرتون 106، مالینگ 9 و مالینگ 27، در شرایط اینویترو، اثرات چندین فاکتور در ترکیبات محیط کشت که در استقرار، پرآوری و ریشه دهی موثر هستند مطالعه شد. مراحل مختلف این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در آزمایشگاه کشت بافت گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام گردید. در تمام مراحل از محیط کشت ms پایه استفاده شد. نوک شاخساره های سیب (به طول 0/1-5/0 سانتی متر) در محیطی حاوی 3/3 میکرومول ba و غلظت های مختلفی از iba و ga3 استقرار یافت. در این مرحله برای استقرار mm.106 و m.9 محیطی با 1 میکرومول iba و 8/2 میکرومول ga3 و برای استقرار m.27 محیطی با 5/0 میکرومول iba بدون حضور ga3 پیشنهاد شده است. 9 محیط کشت پرآوری، حاوی 4/1 میکرومول ga3، غلظت های مختلف ba و سه اکسین مختلف (iba، naa و 2,4-d) آزمایش شد. میزان مختلف پرآوری بستگی به ژنوتیپ و محیط های کشت مورد آزمون داشت. بهترین پرآوری برای mm.106 که 0/4 شاخساره و m.9 که 0/5 شاخساره در هر لوله تولید کرده بودند با محیط کشتی حاوی 8/8 میکرومول ba و 5/0 میکرومول iba و برای m.27 که 3/8 شاخساره در هر لوله آزمایش تولید کرده بود با محیط کشتی حاوی 4/4 میکرومول ba و 5/0 میکرومول iba بدست آمد. ریشه زایی با غلظت های مختلفی از iba برای همه ژنوتیپ های مورد آزمایش القاء شد. در این مرحله غلظت بهینه iba به ژنوتیپ بستگی داشت و مناسب ترین غلظت برای ریشه دهی mm.106 و m.9 4/5 میکرومول iba و برای m.27 9/4 میکرومول iba بود. کلمات کلیدی: سیب (malus×domestica)، کشت بافت، ریزازدیادی، ترکیبات محیط کشت، پایه رویشی، mm.106، m.9 و m.27.